FAQ: Wat is ...
| FAQ (Frequently Asked Questions) >Wat is ... |
| Wat is Fiber to the Home | Wat is glasvezel |
Wat is Fiber to the Home
Fiber to the Home (afgekort tot FTTH) is een aanduiding waarmee "een glasvezelverbinding tot aan de woning" wordt bedoeld.
Bij andere technieken zoals kabel of ADSL bestaat het grootste gedeelte van het netwerk wel uit glasvezelverbindingen, maar het laatste stukje, van wijkcentrale/straatverdeler tot aan de woning, is koperkabel. Bij FTTH is ook dat laatste stukje glasvezel. De term FTTH wordt overigens door de providers niet vaak gebruikt. Waarschijnlijk omdat de term wat te technisch is.
Naast de aanduiding FTTH wordt er onderscheid gemaakt in:
Fiber to the node / neighborhood (FTTN) / Fiber to the cabinet (FTTCab). Glasvezel tussen grote centrales.
Fiber to the curb (FTTC) / Fibre to the kerb (FTTK). Glasvezel naar wijkcentrales waar vandaan ADSL en Kabel verbindingen worden aangeboden.
Fiber to the building (FTTB). Glasvezel naar het gebouw. Dit is een technische ruimte in een bedrijfspand. Dit wordt ook wel eens verward met Fiber to the Business.
Techniek
De verbinding wordt mogelijk gemaakt door zogeheten glasvezelverbindingen. Daarvan zijn meerdere varianten, waaronder single-mode fiber of multi-mode fiber. De meest gebruikte techniek voor FTTH is single-mode fiber. De belangrijkste eigenschappen van een glasvezelverbinding zijn de grote bandbreedte en de grote afstand waarover deze snelheid gerealiseerd kan worden. Er zijn glasvezelverbindingen mogelijk tot wel 10 Gbit/s, over een afstand van vele kilometers. Vaak worden FTTH-abonnementen geleverd met snelheden variërend van 10 tot 100 Mbit/s. Een groot verschil met bijvoorbeeld ADSL of kabel, is dat de geleverde snelheden meestal symmetrisch zijn, wat wil zeggen dat zowel up- als download snelheid gelijk zijn. Ook de netwerkvertraging (ook wel latency of ping genoemd) is lager.
Media
Glasvezel krijgt regelmatig aandacht in de media. Zo is er veel te lezen over de aanleg van een glasvezelnetwerk in Amsterdam. Kabelprovider UPC heeft geprobeerd de aanleg van dit netwerk te verhinderen, zich beroepend op oneerlijke concurrentie. Ook in andere plaatsen in Nederland worden glasvezelnetwerken aangelegd. Het aanleggen van een glasvezelnetwerk gebeurt vaak met veel vertragingen, wat voor veel ergernis zorgt. Ook de storingen waarbij mensen thuis langdurig zonder televisie of internet komen te zitten heeft het aanvankelijke enthousiasme doen omslaan en aandacht gekregen in de media. Tegenwoordig zijn de kinderziektes uit de techniek en is FTTH net zo betrouwbaar als een ADSL/kabel verbinding.
Triple-play
Over een FTTH verbinding kunnen meerdere diensten geleverd worden. Vaak gebeurt dit in de vorm van triple play: internet, (digitale) televisie en digitale telefonie (VOIP), maar ook losse internet, telefonie- of televisie-abonnementen zijn bij de meeste providers mogelijk.
Bron WikiPedia
Top
Fiber to the Home (afgekort tot FTTH) is een aanduiding waarmee "een glasvezelverbinding tot aan de woning" wordt bedoeld.
Bij andere technieken zoals kabel of ADSL bestaat het grootste gedeelte van het netwerk wel uit glasvezelverbindingen, maar het laatste stukje, van wijkcentrale/straatverdeler tot aan de woning, is koperkabel. Bij FTTH is ook dat laatste stukje glasvezel. De term FTTH wordt overigens door de providers niet vaak gebruikt. Waarschijnlijk omdat de term wat te technisch is.
Naast de aanduiding FTTH wordt er onderscheid gemaakt in:
Fiber to the node / neighborhood (FTTN) / Fiber to the cabinet (FTTCab). Glasvezel tussen grote centrales.
Fiber to the curb (FTTC) / Fibre to the kerb (FTTK). Glasvezel naar wijkcentrales waar vandaan ADSL en Kabel verbindingen worden aangeboden.
Fiber to the building (FTTB). Glasvezel naar het gebouw. Dit is een technische ruimte in een bedrijfspand. Dit wordt ook wel eens verward met Fiber to the Business.
Techniek
De verbinding wordt mogelijk gemaakt door zogeheten glasvezelverbindingen. Daarvan zijn meerdere varianten, waaronder single-mode fiber of multi-mode fiber. De meest gebruikte techniek voor FTTH is single-mode fiber. De belangrijkste eigenschappen van een glasvezelverbinding zijn de grote bandbreedte en de grote afstand waarover deze snelheid gerealiseerd kan worden. Er zijn glasvezelverbindingen mogelijk tot wel 10 Gbit/s, over een afstand van vele kilometers. Vaak worden FTTH-abonnementen geleverd met snelheden variërend van 10 tot 100 Mbit/s. Een groot verschil met bijvoorbeeld ADSL of kabel, is dat de geleverde snelheden meestal symmetrisch zijn, wat wil zeggen dat zowel up- als download snelheid gelijk zijn. Ook de netwerkvertraging (ook wel latency of ping genoemd) is lager.
Media
Glasvezel krijgt regelmatig aandacht in de media. Zo is er veel te lezen over de aanleg van een glasvezelnetwerk in Amsterdam. Kabelprovider UPC heeft geprobeerd de aanleg van dit netwerk te verhinderen, zich beroepend op oneerlijke concurrentie. Ook in andere plaatsen in Nederland worden glasvezelnetwerken aangelegd. Het aanleggen van een glasvezelnetwerk gebeurt vaak met veel vertragingen, wat voor veel ergernis zorgt. Ook de storingen waarbij mensen thuis langdurig zonder televisie of internet komen te zitten heeft het aanvankelijke enthousiasme doen omslaan en aandacht gekregen in de media. Tegenwoordig zijn de kinderziektes uit de techniek en is FTTH net zo betrouwbaar als een ADSL/kabel verbinding.
Triple-play
Over een FTTH verbinding kunnen meerdere diensten geleverd worden. Vaak gebeurt dit in de vorm van triple play: internet, (digitale) televisie en digitale telefonie (VOIP), maar ook losse internet, telefonie- of televisie-abonnementen zijn bij de meeste providers mogelijk.
Bron WikiPedia
Top
Wat is glasvezel
Glasvezel, ook fiber genoemd, is een haardunne vezel van glas.
Glasvezel wordt onder meer toegepast in telecommunicatie, waarbij licht wordt gestuurd door lange vezels van optisch zeer helder glas om signalen betrouwbaar over grote afstanden te transporteren. Doordat het licht in de glasvezel een bijzonder kleine hoek met de buitenkant van de vezel maakt is reflectie gegarandeerd en blijft het licht in de vezel door interne reflectie.
Een andere toepassing van glasvezel is het verstevigen van allerlei kunststoffen. Zo wordt glasvezel onder meer toegepast in hengels en ski's. Het materiaal dat zo ontstaat, wordt een composiet genoemd. Glasvezel in de vorm van glaswol wordt gebruikt als isolatiemateriaal.
Productieproces
Er zijn twee manieren om glasvezel te produceren. De vezel wordt gemaakt via een rechtstreeks smeltproces of via een indirect smeltproces. Daarnaast zijn er ook twee soorten eindproducten : een ononderbroken vezel (kan 12000 meter lang zijn) en een geniete vezel (een kortere vezel). In beide gevallen begint men met de grondstoffen in vaste aggregatietoestand. Men mengt de grondstoffen en smelt ze in een oven.
Indirect smeltproces: Het gesmolten materiaal wordt verdeeld, afgekoeld en verpakt (in bolletjes). Deze bolletjes worden naar de productiefaciliteit gebracht waar zij opnieuw gesmolten worden. Daarna gaat het gesmolten glas naar ringen (zogenaamde spindoppen) waar het tot vezels wordt getrokken.
Rechtstreeks smeltproces: Het gesmolten materiaal (glas) gaat onmiddellijk naar de spindoppen waar het tot vezels wordt getrokken.
Daarna zijn er twee soorten eindproducten, ofwel ononderbroken vezels (filament), die op spoelen worden gewonden, ofwel in een geniete vezel.
In het filamentproces wordt, nadat men de vezels heeft getrokken een lengte aangepast. Deze helpt om de vezels te beschermen wanneer ze op een spoel worden gewonden. De lengte is ook bepalend voor de doeleinden van de vezels.
Voor de geniete vezel zijn er een aantal mogelijkheden om de vezel te vervaardigen. Het glas kan geblazen worden met hitte of stoom. Veelal worden vezels gemaakt tot een soort mat. Voor deze productiemethode wordt het rotatieproces het meest gebruikt. Het glas wordt hierbij in een roterende spinner gebracht. Door de centrifugale krachten wordt het eruit geworpen. Luchtstralen duwen het verticaal neer waarna het bindmiddel eraan toegevoegd wordt.
Chemische structuur en eigenschappen
De basis van de glasvezels is kwarts (SiO2) In zijn zuivere vorm bestaat het als polymeer (SiO2)n. Het heeft geen exact te bepalen smeltpunt maar wordt op 2000 °C zacht waarna het begint te degraderen. Bij 1713°C kunnen de meeste moleculen zich vrij bewegen. Als het glas daarna snel wordt afgekoeld, heeft het glas niet genoeg tijd om een geordende structuur te vormen. In het polymeer vormen de SiO4-moleculen 4 groepen die zich schikken als een tetraëder met het siliciumatoom in het centrum en de vier zuurstof atomen op de hoeken.
Deze atomen vormen daarna een rooster met gedeelde zuurstofatomen. De glas- en kristallijne toestanden van het kiezelzuur hebben gelijke energieniveaus op een moleculaire basis, met andere woorden het is uiterst stabiel. Om de kristallisatie te bevorderen moet het voor langere tijd blootgesteld worden aan temperaturen van boven de 1200°C.
Hoewel zuiver kiezelzuur haalbaar is, moet er toch bij zeer hoge temperaturen gewerkt worden. Daarom wordt doorgaans de benodigde temperatuur verlaagd door onzuiverheden (in de vorm van andere materialen) in het glas te introduceren. Deze materialen kunnen dan ook verscheidene andere eigenschappen aan het glas geven die in verschillende toepassingen nuttig kunnen blijken. Zuiver kiezelzuur wordt alleen gebruikt als de specifieke eigenschappen hiervan nodig zijn.
Eigenschappen
Glasvezels zijn slechte warmte- en elektriciteitgeleiders.
De treksterkten zijn echter zeer hoog, zelfs hoger dan van de kunststofvezels zoals nylon- en polypropeen.
Glasvezels zijn onbrandbaar en de treksterkte blijft behouden tot ruim 300 °C, hoe hoger de temperaturen hoe sneller de sterkte achteruit gaat.
In water lopen de vezels door het zeer grote oppervlak in de loop der tijd uit.
Normaal is glas erg broos, maar wanneer het gesmolten is en er dunne draden van getrokken worden (zoals glasvezel) dan is het sterk en buigzaam.
Er kan geen vermogen getransporteerd worden.
Korte bochten zijn uit den boze.
Volledig ongevoelig voor storing van buitenaf (interferentie) zoals door EM-energie.
Dispersie
Tijdens transport van licht over de glasvezel wordt het lichtsignaal vervormd, enerzijds vanwege vervuiling (tijdens de fabricage) in de glasvezel, anderzijds vanwege de fysieke eigenschappen.
Met Laplacetransformatie is eenvoudig aan te tonen dat een lichtpuls met een bepaalde golflengte is opgebouwd uit verschillende frequenties. Elke van deze frequenties heeft door de aard van het materiaal een andere snelheid in de glasvezel en komt dus eerder of later aan op de eindbestemming. Een overgestuurde lichtpuls wordt breder totdat de ene puls overloopt in de andere puls, zodat beide pulsen niet meer te onderscheiden zijn. Dit wordt ook wel dispersie of pulsverbreding genoemd. Dit effect wordt nogmaals versterkt doordat de kleur aan de binnenkant van de glasvezel wordt gereflecteerd (spiegeleffect) waardoor een prisma-effect ontstaat op de golflengte van het lichtsignaal.
Deze effecten zijn tegen te gaan door:
Dunnere glasvezel te gebruiken, de zogenaamde monomode (=SingleMode) glasvezel: de golf gaat recht door de glasvezel en er ontstaan minder reflecties.
Licht te versturen dat uit slechts één golflengte bestaat: monochromatisch licht.
In glasvezel kan dispersie volledig worden tenietgedaan door gebruik te maken van solitonen. Wanneer de lichtpuls een voldoend hoog vermogen heeft, treden er niet-lineaire effecten op. Deze hebben een effect tegengesteld aan de dispersie. Wanneer de twee effecten elkaar juist opheffen, verandert de lichtpuls niet van vorm en propageert hij zonder te veranderen. Voor optische communicatie over lange afstand wordt dit principe al gebruikt.
Soorten
Glasvezels kunnen worden onderverdeeld in twee groepen: Multimode(meer golvige) lichtgeleiders en singlemode (enkelgolvige) Lichtgeleiders. Deze onderverdeling wordt niet gemaakt op grond van de eigenschappen van de vezel zelf maar vanwege verschillen in de golflengte. Wanneer een golflengte klein genoeg wordt gekozen, zal de singlemode vezel over gaan naar een meergolvig gedrag.
Multimode glasvezels zijn voor gebruik van gemiddelde tot snelle gegevensoverdracht over redelijke afstanden. Deze vezeltypen beschikken over een kerndoorsnede van 50 of 62,5 micrometer met een mantel van 125 micrometer. De signaaloverdracht bij deze vezels vindt plaats bij een golflengte van 850 en/of 1310 nanometer.
Singlemode glasvezels onderscheiden zich ten opzichte van multimode lichtgeleiders met name doordat zij geschikt zijn voor gebruik van zeer snelle en hoge capaciteitsoverdracht over grote afstanden. Deze vezeltypen hebben een kerndoorsnede van 7 micrometer en ca.9 micrometer voor de gebruikelijke vezeltypen met een mantel van 125 micrometer. De signaal overdracht bij deze vezels vindt plaats bij een golflengte van 1310 en/of 1550 nanometer.
Bron WikiPedia
Glasvezel
Steeds vaker wordt er in de communicatietechniek gebruik gemaakt van glasvezelkabels. Een glasvezelkabel bestaat weer uit meerdere glasvezeladers. Waarschijnlijk is deze site ook van de server tot jouw computer gedeeltelijk via glasvezel verzonden.
Enkele voordelen van glasvezel ten opzichte van koperdraad zijn:
-Lagere materiaal kosten
-Lagere installatie kosten
-Veel hogere datatransmissie snelheden
-Ongevoelig voor elektromagnetische stoorvelden
Een signaal door een glasvezel hoeft lang niet zo vaak versterkt te worden dan een signaal door een koperkabel. De afstand tussen 2 versterkers bij een glasvezel kan wel 70 km zijn.
In het ziekenhuis wordt er ook gebruik gemaakt van glasvezel in optische instrumenten. Dit wordt bijvoorbeeld toegepast in endoscopie. Daarbij wordt een glasvezelkabel via een lichaamsopening naar binnen gebracht waardoor inwendige organen bekeken kunnen worden. Hierbij wordt via enkele glasvezeladers licht naar binnen gestuurd. Zieke weefsels kunnen vernietigd worden door een laserstraal via een glasvezelkabel.
Een glasvezel is gemaakt van glas met daarom een laagje waardoor geen licht kan. Normaal is glas erg bros, maar wanneer het gesmolten is en er dunne draden van getrokken worden dan is het sterk en buigzaam. Wanneer er een lichtsignaal aan de ene kant in de glasvezel gebracht wordt, dan blijft het in glasvezel tot dat het er aan de andere kant er weer uit komt. Het licht wordt steeds aan de binnenkant van de glasvezel gereflecteerd onder een flauwe hoek. Hierdoor hoeft een glasvezelkabel niet (kaars)recht gelegd te worden, het kan zonder problemen bochten bevatten.
Dit is een dwarsdoorsnede van een glasvezel. Het lichtsignaal kaatst steeds tegen de zijkanten, en komt er pas aan het einde van de vezel weer uit.
Bij de communicatietechniek wordt meestal gebruik gemaakt van een laser als lichtbron. De elektrische signalen worden eerst omgezet in digitale lichtsignalen (eenen en nullen, ofwel licht of geen licht) voordat ze door een glasvezelader kunnen. Aan de andere kant van de glasvezelkabel worden de signalen weer omgezet in elektrische signalen.
Bron: http://mediatheek.thinkquest.nl/~lla129/glasvezel.htm
Top
Glasvezel, ook fiber genoemd, is een haardunne vezel van glas.
Glasvezel wordt onder meer toegepast in telecommunicatie, waarbij licht wordt gestuurd door lange vezels van optisch zeer helder glas om signalen betrouwbaar over grote afstanden te transporteren. Doordat het licht in de glasvezel een bijzonder kleine hoek met de buitenkant van de vezel maakt is reflectie gegarandeerd en blijft het licht in de vezel door interne reflectie.
Een andere toepassing van glasvezel is het verstevigen van allerlei kunststoffen. Zo wordt glasvezel onder meer toegepast in hengels en ski's. Het materiaal dat zo ontstaat, wordt een composiet genoemd. Glasvezel in de vorm van glaswol wordt gebruikt als isolatiemateriaal.
ProductieprocesEr zijn twee manieren om glasvezel te produceren. De vezel wordt gemaakt via een rechtstreeks smeltproces of via een indirect smeltproces. Daarnaast zijn er ook twee soorten eindproducten : een ononderbroken vezel (kan 12000 meter lang zijn) en een geniete vezel (een kortere vezel). In beide gevallen begint men met de grondstoffen in vaste aggregatietoestand. Men mengt de grondstoffen en smelt ze in een oven.
Indirect smeltproces: Het gesmolten materiaal wordt verdeeld, afgekoeld en verpakt (in bolletjes). Deze bolletjes worden naar de productiefaciliteit gebracht waar zij opnieuw gesmolten worden. Daarna gaat het gesmolten glas naar ringen (zogenaamde spindoppen) waar het tot vezels wordt getrokken.
Rechtstreeks smeltproces: Het gesmolten materiaal (glas) gaat onmiddellijk naar de spindoppen waar het tot vezels wordt getrokken.
Daarna zijn er twee soorten eindproducten, ofwel ononderbroken vezels (filament), die op spoelen worden gewonden, ofwel in een geniete vezel.
In het filamentproces wordt, nadat men de vezels heeft getrokken een lengte aangepast. Deze helpt om de vezels te beschermen wanneer ze op een spoel worden gewonden. De lengte is ook bepalend voor de doeleinden van de vezels.
Voor de geniete vezel zijn er een aantal mogelijkheden om de vezel te vervaardigen. Het glas kan geblazen worden met hitte of stoom. Veelal worden vezels gemaakt tot een soort mat. Voor deze productiemethode wordt het rotatieproces het meest gebruikt. Het glas wordt hierbij in een roterende spinner gebracht. Door de centrifugale krachten wordt het eruit geworpen. Luchtstralen duwen het verticaal neer waarna het bindmiddel eraan toegevoegd wordt.
Chemische structuur en eigenschappen
De basis van de glasvezels is kwarts (SiO2) In zijn zuivere vorm bestaat het als polymeer (SiO2)n. Het heeft geen exact te bepalen smeltpunt maar wordt op 2000 °C zacht waarna het begint te degraderen. Bij 1713°C kunnen de meeste moleculen zich vrij bewegen. Als het glas daarna snel wordt afgekoeld, heeft het glas niet genoeg tijd om een geordende structuur te vormen. In het polymeer vormen de SiO4-moleculen 4 groepen die zich schikken als een tetraëder met het siliciumatoom in het centrum en de vier zuurstof atomen op de hoeken.
Deze atomen vormen daarna een rooster met gedeelde zuurstofatomen. De glas- en kristallijne toestanden van het kiezelzuur hebben gelijke energieniveaus op een moleculaire basis, met andere woorden het is uiterst stabiel. Om de kristallisatie te bevorderen moet het voor langere tijd blootgesteld worden aan temperaturen van boven de 1200°C.
Hoewel zuiver kiezelzuur haalbaar is, moet er toch bij zeer hoge temperaturen gewerkt worden. Daarom wordt doorgaans de benodigde temperatuur verlaagd door onzuiverheden (in de vorm van andere materialen) in het glas te introduceren. Deze materialen kunnen dan ook verscheidene andere eigenschappen aan het glas geven die in verschillende toepassingen nuttig kunnen blijken. Zuiver kiezelzuur wordt alleen gebruikt als de specifieke eigenschappen hiervan nodig zijn.
Eigenschappen
Glasvezels zijn slechte warmte- en elektriciteitgeleiders.
De treksterkten zijn echter zeer hoog, zelfs hoger dan van de kunststofvezels zoals nylon- en polypropeen.
Glasvezels zijn onbrandbaar en de treksterkte blijft behouden tot ruim 300 °C, hoe hoger de temperaturen hoe sneller de sterkte achteruit gaat.
In water lopen de vezels door het zeer grote oppervlak in de loop der tijd uit.
Normaal is glas erg broos, maar wanneer het gesmolten is en er dunne draden van getrokken worden (zoals glasvezel) dan is het sterk en buigzaam.
Er kan geen vermogen getransporteerd worden.
Korte bochten zijn uit den boze.
Volledig ongevoelig voor storing van buitenaf (interferentie) zoals door EM-energie.
Dispersie
Tijdens transport van licht over de glasvezel wordt het lichtsignaal vervormd, enerzijds vanwege vervuiling (tijdens de fabricage) in de glasvezel, anderzijds vanwege de fysieke eigenschappen.
Met Laplacetransformatie is eenvoudig aan te tonen dat een lichtpuls met een bepaalde golflengte is opgebouwd uit verschillende frequenties. Elke van deze frequenties heeft door de aard van het materiaal een andere snelheid in de glasvezel en komt dus eerder of later aan op de eindbestemming. Een overgestuurde lichtpuls wordt breder totdat de ene puls overloopt in de andere puls, zodat beide pulsen niet meer te onderscheiden zijn. Dit wordt ook wel dispersie of pulsverbreding genoemd. Dit effect wordt nogmaals versterkt doordat de kleur aan de binnenkant van de glasvezel wordt gereflecteerd (spiegeleffect) waardoor een prisma-effect ontstaat op de golflengte van het lichtsignaal.
Deze effecten zijn tegen te gaan door:
Dunnere glasvezel te gebruiken, de zogenaamde monomode (=SingleMode) glasvezel: de golf gaat recht door de glasvezel en er ontstaan minder reflecties.
Licht te versturen dat uit slechts één golflengte bestaat: monochromatisch licht.
In glasvezel kan dispersie volledig worden tenietgedaan door gebruik te maken van solitonen. Wanneer de lichtpuls een voldoend hoog vermogen heeft, treden er niet-lineaire effecten op. Deze hebben een effect tegengesteld aan de dispersie. Wanneer de twee effecten elkaar juist opheffen, verandert de lichtpuls niet van vorm en propageert hij zonder te veranderen. Voor optische communicatie over lange afstand wordt dit principe al gebruikt.
Soorten
Glasvezels kunnen worden onderverdeeld in twee groepen: Multimode(meer golvige) lichtgeleiders en singlemode (enkelgolvige) Lichtgeleiders. Deze onderverdeling wordt niet gemaakt op grond van de eigenschappen van de vezel zelf maar vanwege verschillen in de golflengte. Wanneer een golflengte klein genoeg wordt gekozen, zal de singlemode vezel over gaan naar een meergolvig gedrag.
Multimode glasvezels zijn voor gebruik van gemiddelde tot snelle gegevensoverdracht over redelijke afstanden. Deze vezeltypen beschikken over een kerndoorsnede van 50 of 62,5 micrometer met een mantel van 125 micrometer. De signaaloverdracht bij deze vezels vindt plaats bij een golflengte van 850 en/of 1310 nanometer.
Singlemode glasvezels onderscheiden zich ten opzichte van multimode lichtgeleiders met name doordat zij geschikt zijn voor gebruik van zeer snelle en hoge capaciteitsoverdracht over grote afstanden. Deze vezeltypen hebben een kerndoorsnede van 7 micrometer en ca.9 micrometer voor de gebruikelijke vezeltypen met een mantel van 125 micrometer. De signaal overdracht bij deze vezels vindt plaats bij een golflengte van 1310 en/of 1550 nanometer.
Bron WikiPedia
Glasvezel
Steeds vaker wordt er in de communicatietechniek gebruik gemaakt van glasvezelkabels. Een glasvezelkabel bestaat weer uit meerdere glasvezeladers. Waarschijnlijk is deze site ook van de server tot jouw computer gedeeltelijk via glasvezel verzonden.
Enkele voordelen van glasvezel ten opzichte van koperdraad zijn:
-Lagere materiaal kosten
-Lagere installatie kosten
-Veel hogere datatransmissie snelheden
-Ongevoelig voor elektromagnetische stoorvelden
Een signaal door een glasvezel hoeft lang niet zo vaak versterkt te worden dan een signaal door een koperkabel. De afstand tussen 2 versterkers bij een glasvezel kan wel 70 km zijn.
In het ziekenhuis wordt er ook gebruik gemaakt van glasvezel in optische instrumenten. Dit wordt bijvoorbeeld toegepast in endoscopie. Daarbij wordt een glasvezelkabel via een lichaamsopening naar binnen gebracht waardoor inwendige organen bekeken kunnen worden. Hierbij wordt via enkele glasvezeladers licht naar binnen gestuurd. Zieke weefsels kunnen vernietigd worden door een laserstraal via een glasvezelkabel.
Een glasvezel is gemaakt van glas met daarom een laagje waardoor geen licht kan. Normaal is glas erg bros, maar wanneer het gesmolten is en er dunne draden van getrokken worden dan is het sterk en buigzaam. Wanneer er een lichtsignaal aan de ene kant in de glasvezel gebracht wordt, dan blijft het in glasvezel tot dat het er aan de andere kant er weer uit komt. Het licht wordt steeds aan de binnenkant van de glasvezel gereflecteerd onder een flauwe hoek. Hierdoor hoeft een glasvezelkabel niet (kaars)recht gelegd te worden, het kan zonder problemen bochten bevatten.
Dit is een dwarsdoorsnede van een glasvezel. Het lichtsignaal kaatst steeds tegen de zijkanten, en komt er pas aan het einde van de vezel weer uit.
Bij de communicatietechniek wordt meestal gebruik gemaakt van een laser als lichtbron. De elektrische signalen worden eerst omgezet in digitale lichtsignalen (eenen en nullen, ofwel licht of geen licht) voordat ze door een glasvezelader kunnen. Aan de andere kant van de glasvezelkabel worden de signalen weer omgezet in elektrische signalen.
  | Bundels van glasvezels kunnen op 2 verschillende manieren gerangschikt worden. De coherente bundel en de random bundel. De coherente bundel wordt gebruikt als er afbeeldingen of patronen over gebracht moeten worden, zoals bij een endoscoop. De glasvezels zijn over de hele lengte in vaste volgorde gerangschikt. Bij de random bundel zijn de glasvezels willekeurig gerangschikt. Als dit gebruikt zou worden voor de overdracht van afbeeldingen dan zouden de afbeeldingen er vervormd uitzien. In de afbeelding hiernaast is te zien dat bij de coherente bundel (bovenste) het patroon aan het begin en einde gelijk is. Bij de random bundel (onderste) is het patroon aan het einde anders gerangschikt dan aan het begin. |
Bron: http://mediatheek.thinkquest.nl/~lla129/glasvezel.htm
Top
Advertentie